ಕತ್ತಲೆ
ಕೋಣೆ, ನಿಶ್ಯಬ್ಧತೆ, ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿರುವ ದೇಹದಿಂದ ಪ್ರತಿದಿನ ಹೊರಬರುತ್ತಿದ್ದ ಗೊರಕೆಯ ನಾದ ಕೂಡ
ಇಲ್ಲದೆ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ಮಲಗಿತ್ತು. ಎಷ್ಟೋ ಸಮಯದ ನಂತರ ಮೊಬೈಲ್ ಒಂದು ರಿಂಗಣಿಸಲು ಆ ನೀರವತೆಯನ್ನು
ಮುರಿದು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕರಗಿದ್ದ ಆ ದೇಹದ ಪೈಜಾಮದಿಂದ ಮಂದವಾಗಿ ಬೆಳಕು ಹೊರಸೂಸುತ್ತಿರಲು. ಆ ದೇಹವು
ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮೇಲಕ್ಕೆದ್ದು ಕನ್ನಡಕವನ್ನು ಹುಡುಕಾಡಿ ಸಿಗದೆ ಸೋತು, ಹಾಗೇ ತನ್ನ ಪೈಜಾಮದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ
ರಿಂಗಣಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ ಮೊಬೈಲನ್ನು ತೆಗೆದು, “ಸಮಯವಾಯ್ತು, ಹೊರಬನ್ನಿ” ಎಂಬ ಅತ್ತಣಿಂದ ಬಂದ ಧ್ವನಿಗೆ
ಉತ್ತರವಾಗಿ ಹಾ.. ಬಂದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಮೊಬೈಲ್ ಪೈಜಾಮದೊಳಗೇ ತುರುಕಿಸಿ ಚಪ್ಪಲಿಯನ್ನೂ ಮೆಟ್ಟದೇ ನೇರವಾಗಿ
ತನ್ನ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತಾ ಮಗನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಹೊರಡುವುದೆಂದು ಮಗನ ರೂಮಿನ ಬಳಿ ಹೋದರೆ, ರೂಮಿನಲ್ಲಿ
ಮಗನಿರಲಿ, ಸೊಸೆ, ಮೊಮ್ಮಗನೂ ಸಹ ಇಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿಯ ಈ ಸರಿಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರಿವರೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗದೆ
ಬಣಗುಡುತ್ತಿರುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಏಕಮಾತ್ರ ವಸ್ತು ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ರಾತ್ರಿ ಒಂದು
ಘಂಟೆ. ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೆಯೇ ಹೇಗೆ ಹೋಗುವುದು? ಮನೆಯ ಆಳು ಕಾಳುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಯಾರೂ ಸಿಗದೆ ಯೋಚಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ತನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಬಾಯಿ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಸಮಯ ಮೀರುತ್ತಲಿದೆ, ಬನ್ನಿ ಬೇಗ ಎಂದು ಧ್ವನಿ
ಅತ್ತಣಿನಿಂದ ಒತ್ತಾಯ ಪಡಿಸಲು ಹಾ ಬಂದೆ ಎಂದು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಲು ಮನೆಯ ಎದುರಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಬೆಳಕನ್ನು
ಹೊತ್ತ ವಾಹನ ತಣ್ಣಗೆ ನಿಂತಿರುವುದು. ಅದರೆದುರಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಅಜಾನುಬಾಹು ಸೂಟು ಧಾರಿಗಳು ನಿಂತಿರುವುದನ್ನು
ಕಂಡು ನನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಬಂದು ಬಿಡ್ತೀನಿ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ ನೋಡಿ, ಹೇಳದೆಯೇ
ಎಂದು ಹೇಳಿದರೂ ಕೇಳದೇ ಏನೂ ಜವಾಬು ಕೊಡಬೇಡಿರೆಂದು ವಾಹನವನ್ನು ಹತ್ತಿರೆಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುವರು.
ಇಲ್ಲಪ್ಪಾ ನಾಳೆ ಬರೋಡಾಕ್ಕೆ ಟಿಕೆಟ್ ಬುಕ್ ಮಾಡಿಸೋದಿದೆ ನನ್ನ ಮಗನಿಗೊಮ್ಮೆ ಜ್ಞಾಪಿಸಬೇಕಿದೆ ಎಂದು
ಏನು ಹೇಳಿದರೂ ಯಾವುದಕ್ಕು ಆ ಇಬ್ಬರು ಜಗ್ಗದೆ ವಾಹನ ಹತ್ತಿಸಿಕೊಂಡು ಕೊನೆಗೂ ಮಗ ಸೊಸೆ, ತನ್ನ ಮುದ್ದಿನ
ಮೊಮ್ಮಗನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಹೊರಡುವುದಕ್ಕಾಗಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ಮನೆಯ ಗೇಟ್ ಬಳಿ ತನ್ನ ಅಮರ್ ಶಶಿಕಾಂತ್ ಎಂಬ
ನಾಮಫಲಕದತ್ತ ದೃಷ್ಠಿ ಹರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೆ ಗಾಡಿ ಸರ್ರ್ರನೆ ಮೆಟ್ರೋ ರೈಲಿಗಿಂತ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಚಲಿಸಿ
ಮುಂದೆಲ್ಲೋ ಒಂದು ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಹುಡುಗರನ್ನು ನಾನು ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಗಾಡಿ, ನನ್ನ ಹುಡುಗಿಗೆ
ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟರೆ ಯಾರು ಗತಿ, ಬಿಡಿ ನನ್ನನ್ನ ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಕೊಸರಿಕೊಂಡು ಅರಚುತ್ತಿರಲು ಕೇಳದೆಯೇ ಎತ್ತಿ
ತಂದು ಒಳಗೆ ಎರಡು ಆಸನಗಳ ಮೇಲೆ ಕುಕ್ಕಲು, ಅಳುತ್ತಲೇ ಇಬ್ಬರೂ ಕೂರುವರು. ಥೇಟ್ ರೈಲಿನಂತೆಯೇ ಉದ್ದೋಕಿದ್ದ
ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ತನ್ನ ಹಿಂದೆ ಮಹಿಳೆಯರು, ನವಜಾತ ಶಿಶುಗಳು, ಗಂಡಸರು, ಹುಡುಗರು, ಮುದುಕರು, ನಾಯಿ,
ಕರು, ಬೆಕ್ಕು, ಇನ್ನೂ ಯಾವುದಾವುದೋ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಎಲ್ಲರೂ, ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೊಂದು ಆಸನದ ಮೇಲೆ ಯಾರೂ ಯಾವ
ಭಾವನೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಗಾಡಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ನೋಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿ, ಹಾಗೇ ವಾಹನದ
ಹೊರಗೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಲು, ರಸ್ತೆಗಳು, ಕಟ್ಟಡಗಳು ಎಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸ್ಮಶಾನದಂತೆ ಕಂಡು, ಎಲ್ಲೂ ಯಾವುದೇ
ರೀತಿಯ ಒಂದು ಜೀವಿಯೂ ಸಹ ಕಾಣದೆ ಯಾಕೆ ಪ್ರಪಂಚ ಹೀಗಿರುವುದಿಂದು, ಯಾಕೆ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚ ಸ್ಥಬ್ಧವಾಗಿದೆ.
ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚದ ಜನ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಮತ್ತೊಂದು ಸುಂದರವಾದ, ಅರೆಬರೆ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿದ್ದ
ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಕರೆತಂದು ತನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕೂಡ್ರಿಸಲು ತನ್ನ ವಯಸ್ಸನ್ನೂ ಮರೆತು ಅವಳ ಕಡೆ ಕಳ್ಳ ನೋಟ ಬೀರುವನು.
ಮುಂದೆ ವಾಹನ ಓಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾತನೊಬ್ಬ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಫೋನ್ ಹಿಡಿದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾತನೊಬ್ಬ,
ವಾಹನದ ಹೊರಗೆ ಇಬ್ಬರು ಎಲ್ಲರೂ ಕಪ್ಪು ಸೂಟ್ ಧರಿಸಿ ಸಮವಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿರುವರು.
“ನಾವೀಗ
ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ” ಆ ಹುಡುಗರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಯಾರೂ ಉತ್ತರಿಸದೆ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ
ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಉದ್ರೇಕಗೊಂಡು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೇಳ್ತೀರೋ ಇಲ್ವೋ ಎಂದು ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಚಾಲಕನ
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದವನನ್ನು ಪೀಡಿಸಲು ಚುರ್ರ್ರನೆ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಗಿ ಉತ್ತರ ದೊರೆತವರಂತೆ ಶಾಂತವಾಗಿ
ಬಂದು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಆಸನವನ್ನಲಂಕರಿಸುವರು. ಹಿಂದಿದ್ದ ಎಲ್ಲರೂ ಈಗ ಗೊತ್ತಾಯ್ತಾ ತಾವೆಲ್ಲಾ ಸುಮ್ಮನೆ
ಯಾಕೆ ಕುಳಿರಿವುದೆಂಬಂತೆ ಒಳಗೊಳಗೇ ಮುಸಿ ಮುಸಿ ನಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ತಾನೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರುವುದೊಳಿತೆಂದು
ಮನಗಂಡು ಖಾಲಿ ರಸ್ತೆಗಳ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಲು ಶುರುಮಾಡುವನು. ವಾಹನದ ಭರ್ತಿ ಹಲವು ಬಗೆಯ ಹಲವು ವಯಸ್ಸುಗಳ
ಜನಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ವಾಹನವು ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಾ ಹೋಯಿತು. ಎಲ್ಲರ ಇತಿಹಾಸವೇನಿತ್ತೋ,
ಏನೇನು ಕಷ್ಟಗಳು, ಏನೇನು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳು, ಎಷ್ಟೆಷ್ಟು ಸಿರಿವಂತಿಕೆಯಿತ್ತೋ ಇಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಸಮಾನರಾಗಿ
ದಿವ್ಯ ಮೌನವನ್ನು ತಾಳಿ, ಬೆಳಕಿನ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ನಿರುಮ್ಮಳರಾಗಿ ಕುಳೀತಿರುವರು.
ಅಮರ್ ಶಶಿಕಾಂತನ ಆ ೫೦ರ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯ ಚಪಲಕ್ಕೆ ಕೈಗಳು ಹಾಗೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಅರೆನಗ್ನ ಸುಂದರಿಯ
ತೊಡೆಗಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸ್ವರ್ಶದನುಭವದ ರೋಮಾಂಚನವಾಗದೇ ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡು
ಕೈತೆಗೆದು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರುವನು. ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣುಗಳೂ ಹೊರಗಿನ ಖಾಲಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಕಡೆಗೆ ನೆಟ್ಟಿದ್ದರೂ ತಾವು
ತಲುಪಲಿರುವ ಸ್ಥಳದ ಬಗೆಗೆ ಯೋಚಿಸದೇ ಇರದಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಡೀ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ತಾವು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ವಾಹನಕ್ಕೆ
ಎದುರು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ವಾಹನವಾಗಲೀ, ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ವಾಹನಗಳಾಗಲೀ ಒಂದೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಸರಾಗವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಲಿದ್ದ ವಾಹನ ಮುಂದೊಂದು ವೃತ್ತದ ಬಳಿ ನಿಂತಾಗ ಎಲ್ಲರ ಮುಖಗಳಲ್ಲೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾಣಿಸದೇ
ಇರದಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಲವು ದಿಕ್ಕುಗಳಿಂದ ಅದೇ ತೆರನ ವಾಹನಗಳು ಅದೇ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಿಂತು, ಎಲ್ಲ
ಸೂಟು ಸಮವಸ್ತ್ರಧಾರಿ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ವರ್ಗದವರೂ ತಮ್ಮ ಲಾಪ್ ಟಾಪ್ ನಂತಹ ಚಿಕ್ಕ ಯಂತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ
ಪರಿಶೀಲಿಸಿ ಸಮಾಲೋಚಿಸಿ ಒಂದರೆಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ವಾಹನಗಳೂ ಒಂದೇ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಒಂದರ ಹಿಂದೊಂದು
ಮುಂದುವರೆಯುವವು. ಎಲ್ಲ ವಾಹನಗಳಲ್ಲೂ ಹಲವು ಬಗೆ ಬಗೆಯ ವೇಷ, ಭಾಷೆ, ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಮನುಷ್ಯರು. ಅರೆರೆ
ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿರುವರೆಲ್ಲಾ ಹೀಗೇ ಹೊರಟಿರುವನೇ ಹಾಗಾದರೆ ಎಂದು ಬಾಯಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅಮರ್ ಶಶಿಕಾಂತ್
ನೋಡುತ್ತಿರಲು, ತಾನು ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಸಂಧಿಸಿದ್ದ ಜಾನ್ ಮಿಲ್ಲರ್ಸ್ ಎಂಬಾತನನ್ನು ಪಕ್ಕದ ಒಂದು
ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಕಂಡಂತಾಗಿ ಕೈಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದರೂ ಆತ ಏನೋ ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವವನಂತೆ ಗಮನಿಸದೇ ಹೋದದ್ದಕ್ಕೆ
ಸುಮ್ಮನಾಗುವನು.
ಅಷ್ಟು
ದೂರದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯ ಇಡೀ ಕತ್ತಲೆಯ ಪ್ರಪಂಚದ ಎದುರಿಗೆ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಕು, ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳೇ ಇರಬಹುದೇನೋ
ಎಂದು ನೋಡುನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆಯೇ ಬೆಳಕು ಹತ್ತಿರತ್ತಿರವಾಗಿ ವಾಹನಗಳು ಆ ಬೆಳಕಿನ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ
ನಿಂತುಕೊಂಡವು. ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರನ್ನು ನೋಡಲಾಗದಷ್ಟು ಬೆಳಕು. ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಳಕಿನ ಪ್ರಖರತೆಯಲ್ಲಿ
ಕಳೆದುಹೋಗಿ, ಕೊಂಚ ಸಮಯದ ನಂತರ ಆ ಬೆಳಕಿಗೆ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ವಾಹನದಿಂದಿಳಿದು ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆಲ್ಲರೂ
ಗೋಚರಿಸಿ ಅದೇ ನಿರ್ಭಾವ ಮುಖಮುದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಲಕ್ಷಾಂತರರಿದ್ದರೂ ಯಾರೊಂದಿಗಾರೂ ಮಾತನಾಡದೆಯೇ
ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಲ್ಲುವರು. ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮಗಳನ್ನೂ ಸೇರಿ ಎಲ್ಲ ವಯೋಮಿತಿಯ ಸಕಲ ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲದೇ,
ಕಪ್ಪೆ, ಹಾವು, ಹಂದಿ, ಹುಲಿ, ಕರಡಿ, ಆನೆಯಾದಿ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚದ ಸಕಲ ಜೀವರಾಶಿಗಳೇ ಇದ್ದರೂ ಯಾರೂ ಯಾರನ್ನೂ
ಮುಟ್ಟದೆಯೂ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಅಮರ್ ಶಶಿಕಾಂತಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲೂ
ಇದೇ ಅಚ್ಚರಿಯಿತ್ತೇನೋ!
ಮೇಲೆ
ಬೆಳಕನ್ನು ಸೀಳಿಕೊಂಡು ಒಂದು ಪರದೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲಿ ಬಿಳಿಯ ಸುಖಾಸೀನದ ಮೇಲೆ ವಿರಾಜಮಾನನಾಗಿದ್ದ
ದೈತ್ಯಾಕೃತಿಯೊಂದು ಸಕಲರಿಗೂ ಸ್ವಾಗತವನ್ನು ಕೋರಲು ಸಮಸ್ತರೂ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಮೇಲೆ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಲ್ಲುವರು.
ಪರದೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದಾತ ಸಂಜ್ಞಾ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ನಿಂತು ಮೇಲೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಕಲರಿಗೂ
ಅದು ಅವರದ್ದೇ ಆದ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸುತ್ತಾ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. “ನಿಮ್ಮೊಳಗೆ ಏಳುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು
ನಮಗೆ ಗೊತ್ತು, ಇಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ? ಎಲ್ಲಿದ್ದೀರಿ,? ಮುಂದೇನು? ಯಾಕೆ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಪಂಚ ನಿಮಗೇ
ಅಪರಿಚಿತವೆಂಬಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ? ನಿಮಗೆ ಏನೇನು ಕಾದಿದೆ? ಇದು ಮುಕ್ತಾಯವೋ? ಆರಂಭವೋ?
ಇತರೆ ಇತರೆ ಇತರೆ… ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಉತ್ತರವಿದೆ. ನಿಮ್ಮಂತಹ ಲಕ್ಷಾನು ಲಕ್ಷ ಜೀವಿಗಳ ಗುಂಪುಗಳೇ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ
ಇವೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ಸಾರಿಗೆ ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೀರಿ. ನಿಮ್ಮನ್ನ ಕರಿಸಿದವನೇ ನಾನು. ದಿನಂಪ್ರತಿ
ನಿಮ್ಮಂತಹ ಕೋಟ್ಯಾನು ಕೋಟಿ ಜೀವಿಗಳು ಬರುತ್ತಲಿರುತ್ತಾರೆ. ನೀವು ಉಸಿರಾಡುವವರನ್ನ ಕಾಣಲು ಇನ್ನು
ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅವರೂ ಸಹ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ” ಓಹೋ ಅದಕ್ಕೇ ನನ್ನ ಮಗ ಸೊಸೆಯನ್ನ ಕಾಣಲು
ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಮರ್ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲು. ಆತ ಮಾತು ಮುಂದುವರೆಸಿ ಇನ್ನು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಏನೂ
ಉಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ, ನೀವು ಏನೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಏನೂ ಅಗುವುದಿಲ್ಲ, ಶುಭವಾಗಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸ್ಕ್ರೀನ್
ಜೊತೆಗೆ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕರಗುವನು.
ಎಲ್ಲ
ಜೀವಗಳು ಕೊಂಚ ಸಮಯ ನಿಂತು ಕೇಳುವವರು, ಹೇಳುವವರು ಯಾರೂ ಇರದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತಿದ್ದವುಗಳು, ಕೆಲವು
ಓಡ ಹತ್ತಿದರೆ, ಕೆಲವು ಮಲಗಿದವು, ಕೆಲವು ಹಾರಿಹೋದವು ಕ್ರಮೇಣ ಎಲ್ಲವೂ ದಿಕ್ಕುದಿಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ
ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋದವು. ಯಾವು ಎಲ್ಲಿ ಹೋದವೋ, ಏನಾದವೋ ಒಂದೂ ಗೊತ್ತಾಗದೇ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರುವವು.
ಅಮರ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾ ತಾನೂ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದವರ ಪೈಕಿ ಆ ಅರೆನಗ್ನ ಹುಡುಗಿ,
ಜಾನ್ ಮಿಲ್ಲರ್ಸ್ ನಂತಹ ಹಲವರು ನಿಂತೇ ಇದ್ದುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಅವರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿ
ಸಿಗದ ಏನನ್ನೋ ಅರಸುತ್ತಾ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದಿರುವರೇನೋ ಎಂದೂಹಿಸುತ್ತಾ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಡೆಯುವನು. ಸ್ವರ್ಗ,
ಸುಖ, ನರಕ, ಬೆಂಕಿಯ ಬಾಣಲೆ, ಶಿಕ್ಷೆ, ಆ ಕಿತ್ತಾಟ, ಉದ್ಯೋಗ, ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ, ಜಗಳ, ಸ್ವಾರ್ಥ, ಅಸೂಯೆ,
ಕಾಮ, ಸಂಸಾರ, ಉನ್ನತಿ, ಪರಿವರ್ತನೆ, ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಪ್ರಪಂಚ, ಉಸಿರು, ಬೆಂಕಿ, ಆಹಾರ, ಭಯ, ಆಸ್ಥೆ,
ನೋಟ, ದೇಹ, ಆಕಾಶ, ಆಕಾರ, ಭೂಮಿ, ಯೋಮಿ, ನೀರು, ನಾರು, ಪ್ರಾಣಿ, ತಾರತಮ್ಯ, ಪ್ರಕೃತಿ, ಪುರುಷ, ಕಾಲ,
ಗಡಿಯಾರ, ಮರ, ಕಂಪು, ಆನಂದ, ಜೀವ, ಆತ್ಮ, ಪಳೆಯುಳಿಕೆ, ಸ್ಮರ್ಶ, ನರ, ಬರ, ಮೊಳಕೆ, ಮಳೆ, ಮೋಡ, ಪ್ರಳಯ,
ಊರು, ಜೈಲು, ಸೆರೆ, ಮುಕ್ತಾಯ, ಸರಳು, ಪ್ರೀತಿ, ಅಹಿಂಸೆ, ರಕ್ತ, ಸಕ್ಕರೆ, ತೈಲ, ಅಣು, ಸಾಗರ, ಆಳ,
ಕಪ್ಪು, ಬಣ್ಣ, ಶಬ್ಧ, ಮಿಂಚು, ಯುಗ, ದೇವರು, ಜ್ಯೋತಿ, ನಂಬಿಕೆ, ಪುಣ್ಯ, ಮಂತ್ರ, ವೇಷ, ನಾಶ, ಪಾಶ,
ಚರ, ಪರ, ನರ, ಕುರ, ಪಿಡುಗು, ಮಾಂಸ, ಎಲುಬು, ಭವಿಷ್ಯ, ಭೂತ, ಸ್ಥಿತ, ನೊರೆ, ಒಳಗೆ, ಹೊರಗೆ, ನೆರಳು,
ಕಿರೀಟ, ದಿಗಂತ, ಚೇತನ, ಹಿಂಬಾಲ, ಜಾಲ, ಮಲ, ಶೂಲ, ಪಾಲ, ಜೊಳ್ಳು, ಓಂ ಎಂದು ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ನೆನೆಯುತ್ತಲೇ,
ನೆನೆಯುತ್ತಲೇ, ನೆನೆಯುತ್ತಲೇ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋಯಿತು.
- ಹೇಮಂತ್
No comments:
Post a Comment